Şehrin değerleri elinden bir bir gidiyor, malumunuz.

Son dönemde bu konuda yaşanan iki büyük gelişme olmuştu.

Birisi Anadolu üniversitesi’nin ikiye bölünüp, elinden tüm kaynaklarının alınması;

Diğeri de Tülomsaş’ın tüzel kişiliğinin sonlandırılması…

+++

Şehir ekonomisi zaten pek iyi günlerden geçmiyor.

üniversitelerin, uzaktan eğitim kararı alması da, şehrin bir başka büyük kaybı oldu.

Onbinlerce öğrencinin kent ekonomisine bırakacağı gelir, bir başka bahara kaldı.

Umlarız şu pandemi, Eskişehir’e daha çok zarar vermeden biter, gider…

+++

“Şehrin yolları” deseniz malum…

İlçelere bile gidecek yol yok.

Kazalar belalar, ölümler aldı başını gidiyor.

Yeni yolların lafı, ancak diğer şehirler için açılıyor.

Başka şehirlere yapılan yolların reklamı Eskişehir’den yapılıyor iyi mi?

+++

Uçuşlar zaten yok.

Komşu şehrin havalimanına, olmayan uçuşlar için cebimizden milyon eurolar ödüyoruz.

Kızılinler Projesi tozlu raflarda kaldı.

Yeni proje, yatırım yok.

Onları geçtim, vaat bile yok!

+++

Elbette yazılacak farklı şeyler var.

İlk aklıma gelenler bunlar oldu.

Tüm bunları hatırlatmamın nedeni de şu;

“Eskişehir, sanki gerilemeye başlayan bir şehir havasına büründü”

Ya da,

“Sanki o eski havamızı kaybetmeye başladık”

örneğin;

Geçmişte, Eskişehir’in üstesinden geleceği yeni projelere hemen atlardık.

“Biz yaparız, biz talibiz” derdik.

Ne zaman otomobil fabrikası konusu açılsa, hemen gündeme gelirdik mesela…

+++

Dün internette gezinirken rastladık şimdi vereceğim habere;

Diyor ki o haberin ilk kısmında;

“Ulaştırma ve Altyapı Bakanı Adil Karaismailoğlu, Gayrettepe-İstanbul Havalimanı Metrosu'nda ilk trenin raylara indirildiğini ve setlerin bu ay birleştirilerek performans testlerine başlanacağını bildirdi.

Güzel haberi duyuran Karaismailoğlu ‘Metro hattında kullanılacak tren setlerinin 136’sı yüzde 60 yerlilik şartıyla Türkiye’de üretilecek’ açıklamasında bulundu.”

+++

Dedik ya, o kadar çok heyecanımızı yitirmişiz ki;

Şu haber karşısında bile;

“Eskişehir olarak milli metro aracını yapmaya talibiz.

Eskişehir’de bunun için alt yapı da var,

Fabrika da var, yetişmiş  insan da, yan saniyide, her şey var” diyemiyoruz artık.

çünkü;

“Eskişehir’in elinde Tülomsaş diye bir kurum yok!

Bu nedenle, Eskişehir’in kaderi, Ankara’dan belirlenmeye devam edilecek.

Hani, şu işi Ankara’daki yeni şirket alır, bir kısmını “Eskişehir’deki atölyesinde” yaptırırsa;

Şehir esnafı da küçük bir ekmek yeme imkanı bulur…

Eskişehir, bundan sonra ancak bu kadar işte!