Eskişehirspor şampiyonluğa yürüyor.
İlk yarının bitmesine sadece birkaç hafta kaldı ve Es-Es liderin ortağı...
Yıllar sonra hiç bu kadar yaklaşılmamıştı süper lige...
Oysa en büyük hedef süper lig değil miydi?
Bu hedef için ne sıkıntılar yaşandı, ne cefalar yaşandı.
Karlı çamurlu sahalarda, en uzak deplasmanlarda az mı mücadele verildi.
En nihayetinde A ligine çıkıldı.
Bir yıl tecrübe edildi bu lig,.
Sonra bu sezona talih kuşu ile başlanıldı...
Maliye Bakanı destekli Es-Es. Sergen'i, Coşkun'u, Serdar'ı, Ömer'i kadrosuna dahil etti.
Belkide böylesine kaliteli bir kadroyu rüyalarımızda dahi göremeyecektik.
Takımda kendinden beklenen performansı daha ilk haftalardan vermeye başladı.
Bugünlere gelindiğinde ise, süper ligin kapısını araladılar.
Baharda da o kapıdan içeri girmemek için hiçbir neden yok.
Eskişehirspor için zaten bir neden olamaz.
Çünkü Eskişehirspor'da bugüne kadar eksik olan sahasal başarıydı.
Bunun dışında kent havası, taraftarın coşkusu, halkın isteği her şey vardı.
Kentin tadına doyulmazdı kısaca...
Atatürk stadına heyecanla ve koşa koşa giderdi Eskişehirliler.
Hemde sportif başarı olmamasına, süper ligden iki gömlek aşağıda oynanmasına rağmen...
Eskişehirspor hep bu havayı, hem Es-Es heyecanıyla yaşadı bu kent.
Ta ki bu yıla kadar...
Sahada top cambazları şov yaparken, takım hedefe doğru hızla ilerlerken şehir inanılmaz halde...
Maç günleri stadın bayram yerine dönmesi, kentin yıkılması lazım gelirken, kimsede ruh yok.
Eskişehir'de oynanan karşılaşmalarda bir türlü dolmadı tribünler...
Gelenlerin pek çoğuda sessiz sedasız maç izlemekle yetindi.
Heyecandan, havadan uzak öylesine maç izliyor artık Eskişehirli...
Kente bakın, bir tane bayrak yok.
Bazı araçlarda Es-Es logolarını görmesek, yaşadığımız kentin Eskişehir olduğuna inanmayacağız...
Kısaca kabuğuna çekilmiş, sanki yılların yorgunluğu ile bitmiş tükenmiş bir kent var ortada...
Bunun nedenleri nedir ne değildir tartışılır.
Ancak, en büyük kabahatin takımı yönetenlerde olduğunu da söylemekte fayda var.
Böylesine kaliteli bir ekiple, şehri havaya sokamadılar.
Yöneticilik sadece futbolcuya yada kulübe olan vecibeleri yerine getirmek midir?
Tamam, başarılısınız...
Takım her şey tıkır tıkır gidiyor.
Maddi zorluklar aşılmış, kulüp düze çıkarılmış durumda.
Hatta Türkiye'de örnek gösterilen bir kaç kulüpten birisi haline gelmişsiniz...
Ama...
Taraftarı, hatta kenti, bu takımdan uzaklaştırdınız...
Bakın sattığınız kombine sayısına!
İnanın ki;
Şu anda şampiyonluğa giden yolun hiçbir heyecanı ve şevki kimsede yok.
Gönülden gele gele, 'yüksek bilet fiyatını seve seve ödeyip' maça gelen insan sayısı oldukça azaldı.
Eskişehirspor tarihinde belkide ilk kez, bir futbolcu 'taraftarımız bizi yalnız bırakmasın' diye ricada bulunuyor...
Kısaca;
Böyle bir başarı gelecekse gelmesin...
Hep beraber yaşayamadıkça, hissedemedikçe ve heyecanını duymadıkça başarının ne anlamı olabilir ki?
