Nedense başımıza bir olay geldiğinde mal boykotu aklımıza geliyor.
Roj TV'ye izin verdiği için önce Danimarka mallarını boykot ettik.
Ardından...
Ermeni tasarısı nedeniyle Fransız malları boykot edildi.
Bir ara, Avrupa Birliğinde bizi istemediği için Alman mallarını boykota kalktık.
Amerikan mallarını zaten her olayda boykot ediyoruz.
En son, Çin'de meydana gelen olaylar yüzünden Çin mallarını boykot etmek üzereyiz.
Bu konuda sürekli kampanyalar başlatılıyor, çağrılar yapılıyor.
Anlayacağınız...
Başımıza gelen her kötü olay sonrasında alışkanlık mı yaptı bilinmez ama, mal boykotu yapmaya çalışıyoruz.
Böylece...
Bize yapılanlar karşılığında söz de intikam almış oluyoruz kendimizce...
Halbuki, bu boykotu başımıza kötü bir olay geldiğinde değil, sürekli yapmamız gerekir.
Bu güne kadar, kendi ürettiğimiz hiçbir mala sahip çıkmadık.
Bu yüzden, kendi ürettiğimiz mal da kalmadı.
İşte biz bunu yapmadığımız için , şimdi bir ülke bizim aleyhimize bir şey mi söyledi;
Hemen o ülkenin mallarını boykota kalkıyoruz.
Ne yalan söyleyelim, bunda da başarılı olamıyoruz.
Onun mkalını boykot etsek, mecburen diğerinin malını kullanacağız...
Diğerinin de bundan farkı olmadığına göre...
Aslında biz treni çoktan kaçırdık...
Kendi ürettiğimiz mallara sahip çıkamadık.
Onları koruyamadık.
Dışarıya bağımlı olduk.
Şimdi kalkmışız "Boykot edelim" diyoruz...
Ama bilmiyoruz ki...
Eşek Niğde'ye varmak üzere...