Mustafa filmi kıyametler kopardı.
Kimileri ağır eleştiride bulundu film için, kimileri ise normal karşıladı.
Eleştiride bulunanların yorumları daha çok, filmde Atatürk'ün olduğundan daha farklı yansıtılması üzerineydi...
Filmi normal bulanların yorumu ise, genelde;
-"Ne olacak canım. Atatürk de bir insandı" şeklindeydi.
Filmi görmeden yorum yapmanın sakıncalı olabileceğini bildiğimiz için, bu güne kadar bu köşede konuyu hiç dile getirmedik.
Ve önceki gün gittik Mustafa'ya...
Öncelikle şunu söylemekte yarar var ki...
Atatürk ile ilgili bir film söz konusu olduğunda, insan sinemaya girmeden önce çok şeyler bekliyor...
Biz de bu beklenti içinde girdik filme.
Ne yazık ki ne biz, ne de sinemada bizimle birlikte filmi izleyenlerin bu beklentisi boş çıktı.
Zaten film bittiğinde, sinema salonundan çıkan insanların yüzünden de bu rahatlıkla anlaşılabiliyordu.
Sinema eleştirmeni değiliz ama...
Şu bir gerçek ki, filmde Atatürk'ün olumsuz yönlerini göstermeyi bırakın bir yana...
Film, kayda değer, tartışılacak, hatta eleştirilebilecek bir film bile değil.
Can Dündar'ın Ağlak sesi ile geçen, insanı koltuğunda neredeyse uyutacak tarzda bir müzikle adeta işkence çektiren bir film.
Kısacası...
Tartışılmaya bile gerek olmayan bir film Mustafa...