Eskişehirspor bir finali daha kaybetti.
Tıpkı sezon içerisindeki diğer finaller gibi…
ADS maçı örneğin.
Buradaki Sivas maçı.
Denizli deplasmanı.
Bir türlü galibiyet golünü bulamadığımız Antep maçı.
★★★

Sezon boyunca kaç kez ayağımıza gelen şampiyonluğu o finalleri kaybederek geri teptik.
Sanki bir güç, takımı şampiyon olacağı yoldan geri çekiyormuş gibi.
En kritik maçları kaybede kaybede gidilen bir yoldu bu.
Tüm bunlara rağmen, futbolun cilvesi Es-Es’e son bir final şansı daha tanıdı.
★★★

Gelin görün ki;
Sezon içerisindeki hastalık yeniden nüksetti.
Kader, o son şansı da kullanmayı engelledi.
Sonuç olarak, koskoca bir sezonun emeği, cefası, kederi, sızısı yitip gitti.
Onca çekilen çilenin karşılığı bu olmamalıydı.
Ancak!
Futbolun adaleti böyle karar verdi.
Bize de bu karara boyun eğmek kaldı.
★★★

Şehir henüz kendisine gelmiş değil.
Psikolojik yorgunluk, yol yorgunluğuna karışmış durumda.
Tam bir duygusal çöküntü yaşanıyor.
Ve ruhsal çöküş içerisinde herkesin birbirine sorduğu tek soru var;
“Bundan sonra ne olacak?”
★★★

Bu sorunun yanıtını sezon içerisinde defalarca dile getirdik.
Milyonlarca Lira borcu bulunan bir kulübün mevcut şartlarda ayakta kalmasının imkansız olduğunu dile getirdik.
FİFA’daki borç dosyaları, transfer yasağı, mevcut borçlar…
Bilanço altından kalkılamayacak kadar ağır yani.
Bu nedenle koskoca bir camiayı çok ama çok zor günler bekliyor.
Bu zor günlere girerken yapılacak ilk iş elbette genel kurula gitmek.
Ve o genel kurulda bu takıma yeni bir yönetim bulmak.
Belki de yönetim dahi bulanamayacak koca çınara.
Ellerimizin arasından yitip gidecek 50 yıllık efsane.
Tabiki bir mucize olmazsa!

★★★
Evet, artık Eskişehirspor’un ayakta kalması mucizelere bağlı…
Onca yükü kaldıracak bir babayiğit, bir oluşum bu şehirde ortaya çıkmazsa, olacaklar az çok zaten belli…
O yüzden, “Bundan sonra ne olacak?” diye bize soranlara yanıtımız böyle olacak;
“O mucizenin gerçekleşmesi için dua etmekten başka çaremiz yok!”
Dua edelim, girişimlerde bulunalım, konuşalım, görüşelim, bir çıkar yol bulalım ama o mucizenin gerçekleşmesi için adım atalım.
Olur ya da olmaz…
Fakat;
Koskoca çınarı bu hale sokanlardan hesap soracak birileri de mutlaka bu şehirden çıkar…
Bu kulübün paralarının nasıl ve nerede götürüldüğünü bu şehrin önüne koyacak mutlaka birileri olacaktır.
Ve bundan sonra, en azından şahsım adına en büyük beklentim bu yöndedir.
Sonuçta;
Armamızı, tarihimizi, renklerimizi paraya satıp, önceki gün şampiyon olanlar gibi bir sevdamız yok bizim.
Bizim sevdamız en kötü güne kadardır…
Yeniden ayağa kalkıp, yeniden İstanbul hegemonyasına karşı dik durabildiğimiz gün içindir…