Genç bir çiftin çok güzel bir bebekleri olmuştu, ama bebeğin kulakları yoktu. Anne ve baba kızları için çok üzülüyordu. Okula başladığı zaman arkadaşlarına alay konusu olacağından kaygılanıyorlardı. O korktukları gün gelmeden önce, kızlarını başka çocuklara gösterip tepkilerini anlamak istediler.

Bir komşularından kızlarını getirmesini istediler. Çocuklara bebeklerini göstereceklerdir. Fakat komşuları, kızları yerine çok kaba saba konuşan 8 yaşındaki oğlunu getirdi. Kızlarını küçük çocuğa gösterip, tepkisini beklemeye başladılar.

Çocuk beşikte uyuyan bebeğe uzun uzun baktıktan sonra, "gözleri iyi mi?" diye sordu. Anne baba, "evet" dedi "neden sordun?" çocuk cevapladı "çünkü gözlük takması olanaksız"

En kötü en kaba insanın bile her zaman kötü şeyler söylemesi gerekmez. Neden hep insanların bir eksikliklerini ya da kusurlarını görmeye çalışırız?

Oysa, her zaman olumlu yönlerini görmeliyiz. Karşımızdaki kişinin dış görüntüsünden ötesini görmeye çalışmalıyız. Kişi eğer kusurluysa zaten bunu biliyordur. Bu konuda pek çok defa alay konusu olmuş ya da acı sözler işitmiştir. Öyleyse güzel birşeyler söyleyerek onları şaşırtın. Zaten yeteri kadar acı çekiyorlar... gülmek onların hakkkı öyle değil mi?
****
BİZ ÇOK MU KÖTÜMSERİZ ACABA?
Büyük şirketlerden birinde yönetici semineri veren uzman, Türklerin dünyada en kötümser milletlerden biri olduğunu iddia etmiş.
Peşinden küçük bir test yapmış.

Bitişik sözcüklerden oluşan aşağıdaki cümleyi birkaç saniyeliğine gösterip yöneticilerden okumalarını istemiş:
"THEGODISNOWHERE"

Katılımcıların hepsi bu cümleyi:
"THE GOD IS NO WHERE" diye okumuş.
Yani "Tanrı hiçbir yerde değildir" şeklinde.

Uzman acı acı gülümsemiş....

"tam beklediğim gibi" diye mırıldanmış.

Batı ülkelerindeki seminerlerde katılımcılar bu cümleyi şöyle okurlarmış:
"THE GOD IS NOW HERE"
Yani: "Tanrı şimdi burada".....