O gün gökyüzünde şimşekler çakiyor, yağmur bardaktan bosanırcasına yağıyordu. Küçük kız her sabah oldugu gibi annesinin sesiyle uyanmis, kahvaltısını etmiş ve okuluna gitmek uzere yola çıkmıştı.
Ancak şimşekler birbirinin peşi sıra o kadar gürültüyle çakıyordu ki, küçük kızın annesinin içini bir endişe kaplamıştı.
Anne :? Yavrum bu havada yolda yürürken korkmasın diye düşündü.
Sırtına bir şey geçirdi ve sokağa firlado. Okul yolunda kızını aramaya başladı...

Derken bir de bakti ki, kizi az ileride minik adımlarla yürüyor, şimşek çaktığı anda durup gökyüzüne bakarak gülümsüyordu. Anne kızının bu davranışına pek bir anlam veremedi; meraklandı. Yanına yaklaşıp sordu: Yavrum, hiç korkmadın mı bu havada yalnız yürümekten?
Hem ne zaman şimşek çaksa durup yukarı bakarak öyle ne yapıyorsun?
Küçük kız cevap verdi: Gülümsüyorum... çünkü Tanrı fotoğrafımı çekiyor.