Okurumuz emekli olduğunu ve mahallede bulunan bir kahvehaneye çıktığını söyledi.
Kahvehanede hemen herkesin bir çocuğunun işsiz olduğunu söyleyen ve yapılan sohbetlerin de işsizlik üzerine olduğunu dile getiren okurumuz “Vallahi kimsenin tadı tuzu yok. Çocuklarımız kapı kapı dolaşıp iş batıyor. Her kapıdan da eli boş dönüyor. Belli bir yaşa geldikleri için bize karşı da mahcubiyet yaşıyorlar” dedi.
Herkesin kahveden eve, evden de kahveye büyük bir umutsuzluk ve moral bozukluğu içinde gidip geldiğini söyleyen ve iş bulunmaması halinde bu çocukların geleceğinin karanlık olduğunu söyleyen okurumuzun anlattıklarını aynen köşemize alıyoruz.