Islık özgürlükle eş değerdir aslında…

Caddede ıslık çalarak gezmek cesarettir örneğin!

Islık çalmak bir sesleniştir de…

Adını hitap etmekten imtina ettiğimiz kişilere bir ıslıkla ulaşırız.

Yerine göre hoş da olabilir saygısızlık da…

Niyet önemli!

Erkeklerin odunu her yerde odun!

Orasına fazla kafa yormayın!

Islık çalarak kadın etkilemeye çalışan zihniyetlerden hala kurtulamadı bu ülke!

Hayır, kadını etkilemeyi bırak, o çaldığı ıslıkla kendine biçtiği değersizliğin farkında olsaydı yapmazdı muhakkak!

Islık romantizmdir de…

Duygusal müziklere ne de çok yakışır…

Çok uzaklara götürür, hatta müziğe kulak keserken dudaklarımızı yuvarlak bir şekle gelmiş halde bulup, ıslık sesi çıkartmaya çalışırken bulabiliriz.

Islık nasıl yazılır?

Denedim, olmadı.

Yazan varsa söylesin…

Yazılamayışını içindeki gizeme bağladım.

Gizemli olan hiçbir şey anlatılmaz.

Islık çalmak derin düşüncelere dalmaktır da…

Elleri ceplerinde dolaşırken insan kendisini yıllar öncesinde buluverir.

Islık çalmak mühim bir mesele!

Meditasyondur arkadaş!

Islık çalarken sadece o an’a odaklanırsın!

Farkındalığın orada olur.

Ya harbi biri bana ıslığın nasıl yazıldığını söyleyebilir mi?

Ben olsam “üfff, üfff” diye anlatırdım.

Çalamıyorum kardeşim!

Suç mu?