Her yeni yıl öncesi birçok hayale kapılır, kararlar alınır, gece bütün ihtişamıyla kutlanır ancak ertesi sabah olmaz mı?

Bir bakmışsın değişecek sandığın her şey yerli yerinde duruyor.

Hatta ben her yeni yıl sabahına külkedisi gibi uyanıyorum.

Bir önceki gün prensessin, her şey muhteşem, gece şahane, gece on ikiden sonra bir bakmışsın darmaduman sabaha doğru hızla ilerliyorsun.

Bir uyanıyorsun ki dünden eser yok.

Aynaya bakıyorsun!

Bari şu saçlarım, gözlerim, kaşım falan bir şekil değiştireydi diyorsun bir de ne göresin, “sen aynı sen” duruyor orada!

Aynayı kırsan olmayacak!

Uğursuzluk getirir boşverin canlarım!

Birde üstüne deli derler, bunun yanında yılın ilk günü kötü geçmesin, ne olur ne olmaz bütün sene aynı geçer maazallah!

Geçen bir dilek dileyeyim dedim.

Defterimi açtım.

Kimse görmeden çaktırmadan yazmaya çalışıyorum.

Olmuyor canlarım olmuyor!

Sanki kalbim mühürlenmiş!

İnsan dilek dilemekten usanır mı ya?

Bu yıl inanın piyango bileti almayı dahi unutmuşum!

Kafamdan çıkmış!

Son gün işten eve giderken, “ulan bilet almayı unuttuk ya, çıkmayacaktı ama o bilet cebimizde durmalıydı, umudun simgesiydi. Ne oluyor Özge senin umutlarına” diye sorguladım.

Dön ve al diye kendimi zorladım.

Yok, inanın ayaklarım gitmedi.

Umutlarım yenik düştü.

Dileklerimden bile bu yıl kıstım canlarım!

Her şey zaten ateş pahası, her ürüne zam gelmiş!

Kısıp duruyoruz hayattan, dilekler bile etkilendi zamlardan inanın…

Yazarken gülüyorum, sonra siliyorum “yok artık Özge diyorum, sonra inan Özge, inanmadığın hiçbir şey gerçekleşmez” diye fırçalıyorum kendimi.

Yine de yazdım ama…

Evrenden istedim.

En çok da kalbime eski umutlarımı monte et diye yalvardım.

Aman neyse ne diyordum!

2024 yılına girdik.

Sabah ne değişti ki diye bir aynaya bakayım dedim.

Birde ne göreyim.

Dağılmış saçlar, açılmayan gözler, solgun bir yüz…

Yat uyu Özge dedim.

“Uyursan büyürsün, eee kızıma eeee eeee eee” diye kalbime ninni söyledim.

“O bilet çıkmayacaktı ama almalıydın. Umudun adıydı o” diye kendimi yatıştırırken uyukalmışım