Eskişehir’de daha önce yaşanmayan bir sahneye şahit olduk.

Tarım, Hayvancılık ve Teknolojileri Fuarı çiftçilerin protesto gösterisi yaşandı.

Aslında eylemi “ani” bir çıkış olarak açıklamak haksızlık olur.

Çiftçiler aylardır isyan ediyor.

Çiftçiler ağlıyor.

Çiftçiler duyun sesimizi diye haykırıyor.

Ama…

Ne gelen var ne giden…

Ne duyan var ne duyuran…

Eee ne yapıyor çiftçi?

Düşünüyor.

Anlatıyor duyan yok, ağlıyor teselli eden yok…

Buluyor formülü…

Sesini duyurmak için sesini duyurabileceği alana gidiyor.

Gösterişin çok olduğu, kalabalığın en çok tercih edildiği…

Ellerinde döviz, ağızlarında düdük…

Günlerdir reklamı döndürülen tarım ve fuar alanını halk tabiriyle basıyor.

Kimse beklemiyor elbet bu çıkışı…

Cesaret istediği aşikar…

Protokolden herkes alanda nitekim…

Ama diyorum ya, bıçak kemiğe dayandıysa bir kere, insanoğlunu durdurmak zor…

Hele ki isyan ekonomiyeyse, hele ki isyan ayın sonu ile ilgiliyse…

Emniyet yetkileri harekete geçiyor, “Çıkın alandan, basın açıklaması yapmanıza izin veremeyiz.”

Çiftçi durur mu?

“Kardeşim burası bizim, siz gidin” diye haykırıyor.

İsyan haklı…

Zamanlama müthiş!

En sonunda Milletvekili Çakırözer’in de girişimleriyle basın açıklaması yapılıyor.

Çiftçi isyanını duymayan, kulaklarını tıkayan, işine gelmeyen yetkililere kendi yöntemiyle derdini anlatıyor.

Demek ki neymiş?

Sorunları halının altına süpürmek fayda değilmiş.

Sorunlara çözüm üretmekmiş mühim olan, yoksa sorun en olmadık an da patlak verirmiş.

O halde yine halının altına süpürmeyin isyanı, duyun üreticinin sesini, taleplerine kulak verin!

Ne diyelim…

Selam olsun üreticiye…

Selam olsun elinin emeğiyle toprağa can verene…

Selam olsun haklı direnişe…