70'li ve 80'li yıllara damga vuran en önemli siyasal oluşum mutlaka ki ülkücüler... Merhum Türkeş'in kurduğu ocaklarda yetişen, yada yine Türkeş'in oluşturduğu siyasi düşünceyi taşıyan herkes ülkücülük sıfatını da taşıyor. Türkeş'in ortaya çıkardığı bu oluşum yıllar önce büyük mücadeleler verdi. Yaşanan iç kargaşada binlerce şehit verdiler, işkencelerden geçtiler...
Onlar hep bozkurt simgesini yapan elleri ile sokaklarda oldular.
Milliyetçilik ruhuna aykırı en küçük tavırda hemen sokağa çıkıp gösterdiler tepkilerini... Bu tepkiler zaman zaman büyük şiddetler içerse bile. Ne olursa olsun, tüm bunlardan ve davalarından hiç yılmadılar... Ama ne var ki; Bahçeli ile birlikte ülkücüler sokaktan çekiliverdi.
Bahçeli'ye göre 'ülkücü sokakta değil bilgisayar başında olmalıydı.'
Öyle de oldu...
Genel başkana itaat düsturundan ülkücüler bir daha hiç sokaklarda görünmedi. Ülkücüler için sokak devri kapandı gitti. Hemde kendilerine karşı yapılan onca kışkırtmaya, onca teşviklere rağmen... Ancak ne var ki;
Yaşanan son olaylar karşısında daha fazla sabır edilemedi...
Son bayramda gelen 15 şehidine içli içli ağlayan ülkücüler, Hakkari olayının ardından daha fazla tutamadılar kendilerini...
Dün binlerce ülkücü bir anda bir araya geliverdi. Orada olmayan tabiki daha binlercesi vardı.
Eldeki bayrakların yanı sıra, kendilerine ait simge ve flamalarında yer alması, bizleri yıllar öncesine götürdü. Bizlerin ancak videolarda görüp izlediği ülkücü eylemlerini canlı olarak görür gibi olduk... Adeta, ülkücüler tekrar sahne alıyordu sokaklarda,
Tekrar çıkmışlardı alanlara,
Tekrar 'biz buradayız' diyorlardı...
Kısacası; bir defaya mahsus ve sadece bir yürüyüşten ibaret olmasına rağmen, ülkücü sokaktaydı.
Sanki; 'Bizi asla unutmayın!' der gibi!..