Bayram yine herkesi bir araya getirdi.
Uzaktakiler geldiler, hasretler giderildi.
Ölenlerin kabirleri ziyaret edildi. Ve tabiki şehitlerimiz...
Sadece cenaze törenlerinde duygulandığımız ve daha sonra unuttuğumuz şehitlerimiz...
Daha gencecik yaşta toprağa düşenler...
Dün şehitlik doldu taştı şehit yakınlarıyla... Gözü yaşlı analar, babalar, kardeşler, gelinler, minik yavrular...
Hele o annelerin evlat hasretleri yürekleri parçaladı, kalpleri sızlattı.
Herkes görmeli, herkes duymalı anaların çocuklarının mezarına sarılışlarını... Ama ne varki; Şehitlerimizi cenazelerinden cenazelerine hatırlıyoruz ve kötü yapıyoruz. Unutkan toplumuz vesselamda, şehidimizi dahi unutuyoruz. Bizler için, bizlerin ortak değeri vatan için gözünü kırpmadan ölenleri unutuyoruz.
Unuttukça da, pek çok şehit görüyoruz. Daha çok ananın yüreği yanıyor, daha çok çocuk yetim kalıyor.
İşte bu yüzden, unutmayalım şehitlerimizi...
Cenaze töreninin ardından mezarı başında anasınla baş başa bırakmayalım şehidi...
Şehitliklere gidelim, hatırlayalım onları...
Ve, unutmayalım asla güzel vatanımıza nifak sokmak isteyenleri... Unutmak gafletine hiçbir zaman düşmeyelim!!!