1965 yılında kurulan ve Türk futbolunda birçok ilke imza atmış mazisi başarılar ile dolu Eskişehirspor tarihinin en zor günlerini yaşıyor.

Maddi açıdan çok zor günler geçiren Es-Es’te kongre öncesi kulüp sahipsiz kalırken, yapılacak genel kurul öncesi henüz bir başkan adayı resmi olarak ‘Ben adayım, projelerimi bu, şu dosyaları çözeceğim” diyerek çıkmadı.

Şu anda şehirde adeta fırtına öncesi bir sessizlik hakim.

Ya bir patlama olacak, ya da kulüp dibe vuracak.

**

İsmi gündeme gelen ve hem taraftarın hem de camianın gelmesi yönünde pankartlar açtığı Sinan özeçoğlu da sessizliğini koruyor. Onun bu sessizliği aslında umutları da tüketiyor.

Keşke başkanlık konusunda taraftarın gösterdiği çabayı, şehrin büyükleri de bir kriz masası kurup, Eskişehirspor için neler yapabiliriz toplantısına katılsa ve çare içerisine girseydi.

Şehrin seçilmişleri, eski başkan ve yöneticiler, oda başkanları iş adamları, bu kadar Eskişehirspor’a uzak olmasına ben değil tüm Es-Es’liler anlam veremiyor.

Seçim dönemlerinde tesisleri ziyaret edenler, protokol da şov yapanlar şimdi bu kötü tabloyu izliyor. 

Bir takım bu kadar kaderine terk edilemez ve edilmemeli…

**

Tesislerde çoğu zaman yemek çıkmıyor.

Futbolcular bırakın transfer taksitlerini, geçtiğimiz yılki alacakları ve Menemen primlerini bile alamıyor.

200 Milyon civarında borç, bekleyen puan silme, küme düşürme cezaları…

Ve daha bir çok sıkıntı..

**

Aslında takımın bu duruma gelmesinde herkesin suçu var.

Şimdi ‘O başkanı sen getirdin, bu başkana ben destek verdim, O onun adamı, bu bunun adamı” laflarını bir kenara bırakalım.

Zaten ne çekti ise bu takım hep bu tür ikilemlerden çekti.

önemli olan bundan sonrası….

**

Genel kurula sadece 1 gün kaldı ve maalesef ki ortada Eskişehirspor için bir şey yok.

Bugün ya da yarın bir mucize gerçekleşir mi o da çok zor.

Bakalım Pazar günü genel kurul salonunda neler olacak.

Bizim tek isteğimiz var o da Eskişehirspor’un yaşaması.

İnşallah bir mucize gerçekleşir…

Sevdamız yok olmaz…