27 Mayıs tarihi demokrasimiz açısından tam bir kara lekedir.

27 Mayıs 1960’da yapılan askere darbe ile birlikte, halkın iradesiyle seçilmiş hükümet görevden düşürüldü.

Asıl utanç verici demokrasi ayıpları sonrasında yaşandı.

Halkın ülkeyi yönetme yetkisi verdiği Başbakan Adnan Menderes ile iki bakanı ölüm cezasına çarptırıldı.

Cezaları infaz edilerek, leke çıkmaz bir hale büründü.

+++

Menderes ile birlikte ölüme götürülen Hasan Polatkan Eskişehirliydi.

Kırım Tatarıydı!

Sokak lambaları altında kitap okuyarak kendisini yetiştirmişti.

ülkenin Maliye Bakanlığa’na gelebilecek kadar okudu.

27 Mayıs’ta Menderes ile birlikte Eskişehir’deydi.

Bizim şehrimizden götürdüler ölüme…

++++

Bir 27 Mayıs karası da 1980’de geçti kayıtlara…

1977 seçimlerinden sonra kurulan milliyetçi cephe hükümetinin Gümrük Bakanı oldu.

Göreve gelmesinin hemen ardından o yılların bataklıklarını kurutmaya başladı.

Kaçakçılıktan rüşvete kadar pek çok yolu tıkayınca birilerinin işlerini karıştırdı.

Bu mücadelesi Uğur Mumcu ve Abdi İpekçi’nin pek çok köşe yazısında övgüyle karşılandı.

Sazak yönetimine büyük destekler verildi her iki isimden de.

Sazak’ın mücadelesine tam anlamıyla omuz vermişlerdi.

Ancak tekerleğe büyük çomak sokan Sazak’ta 27 Mayıs 80’de evinin önünde kurşunlanarak öldürüldü.

Sözüm ona bir sol örgütün militanları tarafından katledilmişti!

+++

Ne kadar acı ki;

“Bu ülkede doğru yöneteni de, doğru söyleyeni de hiç rahat bırakmadılar!”

Abdi İpekçi’yi 79’da, Mumcu’yu da 93’de katlettiler…

+++

Demem o ki…

27 Mayıs’lar sadece ülkemiz için değil;

Şehrimiz içinde çok önemli bir tarih.

İki tane şehit verdik o gün.

Ve 27 Mayıs’ın yıldönümünü bir kaç gün önce geride bıraktık.

Birkaç basın açıklaması, geçiştirilen süslü cümlelerle.

Oysa onlar çok daha fazlasını hak etmemişler miydi?

Bu vesile ile kendilerini bir kez daha anıyorum…

Mekânları cennet olsun…