Yavaş yavaş ölürler, seyahat etmeyenler. Yavaş yavaş ölürler, okumayanlar, müzik dinlemeyenler... Vicdanlarında hoşgörüyü barındıramayanlar, yavaş yavaş ölürler. Alışkanlıklarına esir olanlar, her gün aynı yolları yürüyenler, ufuklarını genişletmeyen ve değiştirmeyenler, elbiselerinin rengini değiştirme riskine bile girmeyenler, bir yabancı ile konuşmayanlar yavaş yavaş ölürler. Heyecanlardan kaçınanlar, tamir edilen kırık kalplerin gözlerindeki pırıltıyı görmek istemekten kaçınanlar yavaş yavaş ölürler. Aşkta veya işte bedbaht olup yön değiştirmeyenler, rüyalarını gerçekleştirmek için risk almayanlar, hayatlarında bir kez dahi mantıklı tavsiyelerin dışına çıkmamış olanlar...

Pablo Neruda'dan bir alıntı yaparak başlamak istedim bugün yazıma. Neden mi bunları yazdım, çünkü ben yavaş yavaş ölmek istemiyorum. Hayatı dolu dolu yaşayanlardan olmak istiyorum. Ağız dolusu gülmek, dostlarımla keyifle kahve yudumlayabilmek, ailemle huzurla evde vakit geçirmek, 'ne mutlu bana' diyerek çayımı yudumlayabilmek, bir çiçeği en alt notasına kadar içime çekerek koklayabilmek, bir bebeğin başını sevgiyle okşayabilmek, sokakta gezen bir köpeği içimden geldiğince sevebilmek, uçsuz bucaksız gökyüzüne gülümseyerek bakıp, özgürlüğümün tadını çıkarabilmek istiyorum. İnsanlar ölmesin İstiyorum. Savaşlar bitsin, terör son bulsun istiyorum. Mehmetçiklerimiz, polislerimiz şehit olmasın, analar artık ağlamasın istiyorum. Can güvenliği içinde kardeşçe yaşayalım, din, dil, mezhep ayrımı yapmayalım, birbirimizi ötekileştirip, ayrıştırmayalım istiyorum. Ülkemizde barış olsun, neşe içinde gül gibi geçinip gidelim istiyorum. Her sabah huzurlu uyanıp, tatlı bir tebessümle etrafımda kim varsa onlara günaydın demek istiyorum. Şans eseri hayatta kalabilmek değil, tedirginlik duymadan yaşamak ve huzurla, mutlu yaşlanmak istiyorum. Taciz, tecavüz, kadına şiddet son bulsun, korkmadan rahatça sokaklarda dolaşalım hepimiz istiyorum. Vatandaş olarak haklarımıza sahip çıkılsın, kimseye haksızlık yapılmasın istiyorum. Risk almaktan korkmamak, sonucu ne olursa olsun kendi doğrularımla yaşamak istiyorum. Ruhumda kopan fırtınaların yerini, arada esen ılık bir rüzgara bırakmasını istiyorum. Başımı her gece yastığa koyduğumda acaba aydınlık güzel bir sabaha çıkabilecek miyiz korkusundan kurtulmak istiyorum. Sosyal medyayı her açtığımda kim kime sataşmış, kim kimi karalamış, kim ölmüş, kim kaybolmuş artık bunları görmek istemiyorum. Televizyonda haberler başladığında üzücü haberlerle karşılaşıp, enseyi karartmak yada siyasilerin bitmek bilmeyen o çirkin çekişmelerini izlemek istemiyorum. 'Elalem ne der' sözünden sıyrılmak ve içimden geldiği gibi yaşamak istiyorum artık. Sahte yüzler, sahte gülücükler yerine, mert, doğal, dobra insanlarla arkadaşlık etmek, gereksiz ve samimiyetsiz on kişi yerine sağlam iki kişiye dostum demek istiyorum. Çıkar ve menfaat ilişkilerinin olmadığı sıcak ve samimi bir dünya istiyorum. Söylesenize bana sizce çok şey mi istiyorum?