Aşkım diyorlar... Flört ettiklerine aşkım, eşlerine aşkım, kediye aşkım, köpeğe aşkım, kuşa aşkım, oğluna aşkım, kızına aşkım... Hatırlar mısınız birkaç sene önce Hadise’nin bir şarkısı vardı; “Nerdesin aşkım, burdayım aşkım” diye, o zamanlar benim kuşum bile öğrenmişti nerdesin aşkım demeyi. Her neyse kısacası herkesin ağzında sakız gibi aşkım da aşkım. Oysa bilmiyorlar ki aşk geçici bir duygu. Aşık maşuğuna kavuşunca biter aşk. Çabuk biten, yitip giden, tüketilen geçici bir histir aşk dedikleri... Mesela evlilikleri ayakta tutan aşk değildir. Aşkla evliliğini devam ettirmeye çalışanlar başarılı olamazlar, sonunda boşanırlar. Evlilikleri diri tutan muhabbettir. Muhabbet ise içinde sevgiyi, saygıyı, anlayışı ve sabrı barındırır. Muhabbet bazen susmaktır, bazen göğüs germektir acılara, olumsuzluklara. Ama en önemlisi menfaatsiz sevmektir.

Kelimelerimizi, kavramlarımızı harcadılar. Yerine silik kelâmlar bıraktılar. Aşk dediler... Flört dediler... Değerlerimizi değersizleştirdiler bir bir... Anlamını yitirdi kelimeler. İçleri boşaldı sanki, yok yere menfaatler uğruna tüketildi ilişkiler. Bu yüzden kediye de, yâre de aşkım diyecek kadar hissizleşti hislerimiz.

Günümüzde genç nesil, ekranların arkasındaki yalan hayatları gerçek sandıklarından uyum sağlayamıyor bir ilişkiye.
Gerçek sevgi nasıl olur bilmiyorlar. Bu yüzden anlayamıyorlar 50 yıl süren evlilikleri... Buruşsa da, şişmanlasa da, hasta da olsa nasıl aynı muhabbetle sevilir sevgili bilmiyorlar.

Ama hala umut var... Bir gün gerçekten aşık olup, birini çok sevdiklerinde anlayacaklar. Bir insanın kirpik uçlarına dahi nasıl aşık olunur, bir sevgili nasıl incitmeden sevilir, bakılmaya doyulmaz, dokunmaya kıyılmaz gün olacak, aşk kapıyı çalacak, sonunda anlayacaklar.