Bugün yazacağım yazımın başlığı bir avuç toprak. Ne çok anlamlar çıkıyor bu başlıktan. Yazacak ne çok şey buluyorum ama öncelikle tüm Türkiye’ye geçmiş olsun. Felaketi yaşayan, tanık olan, destek için giden herkese, orada yaşayan tüm canlılara, hepimize geçmiş olsun. İnşallah bir daha yaşamayız!Geçmiş olsun derken yaralarımızı sarmaya çalıştığımız, insanlığımızı tüm dünyaya gösterdiğimiz, Türk halkının birbiri için yaptıklarıyla örnek teşkil ettiği bu insanlığın yanında ne yazık ki aynı şekilde davranmayanlar da aramızda. Tabiri caizse krizi fırsata çeviren, vicdanını, hoşgörüsünü, düşünceli davranışlarını bir kenara bırakmış kişilerle de baş etmeye çalışıyoruz.Bir tarafta fazla evini satıp deprem bölgesine bağışlayan, bir tarafta o evi alıp fahiş fiyatlara çıkaran da bizim vatandaşımız. Çadır, konteynır, battaniye gibi temel sayılabilecek ihtiyaçları bağışlayan firmalarımız ve tedarik sağlayanların fiyatları arttırması ne yazık ki bu iki örnekte bizim vatandaşımız. Daha yakından şahit olduğum 2020 İzmir depreminden sonra ev fiyatlarının kiraların 3,4 katına çıkmış olması. Şimdi de benzer şekilde ev ve kira fiyatlarının bu denli artmış olması.Hangi birini görmezden gelelim? İnsanlık dramını mı? İhtiyaçlarımızı mı? Televizyon izlerken uyuyakalan bireyin şimdi soğuktan donmasını mı? Annesinin kucağında yemeğini yemiş bir bebeğin şimdi annesinin olmamasını mı? Yapılan yardımları mı? Kaybedilen onca insanı mı? Hangi birini? Bu satırları okurken sizin de içiniz gıcıklandı mı? Üzüldünüz mü ya da görmezden mi geliyorsunuz? Eğer siz de benim gibi düşünüyorsanız okumaya devam edin. Eğer hala aynı rahatlıktaysanız bir sonraki habere ya da köşe yazısına geçin. Çünkü siz ve sizin gibi olan herkes o enkazların altında bıraktı insanlığını.Düşünüyorum, merak ediyorum. Mantık çerçevesinde oldurmaya çalışıyorum. Serbest piyasa adı altında talep artıyor, ihtiyaç artıyor diye siz karakterinizi, insanlığınızı satmaya devam mı ediyorsunuz. Kirası 3,4 bin olan evin kirasını depremden sonra bu bölge göç alıyor diye 7,8 bine çıkarmak hangi insanlığa sığmaktadır! Vatandaşımız evlerini, işlerini, birikimlerini, ailelerini, arkadaşlarını, akrabalarını kaybetti farkında mısınız?Farkına varın! Çıkarlarımızın vicdanımızı sorguladığı ve bu sorgulamadan galip geldiği şu günlerde yaşadığımız acıları, deprem bölgesine yaptığımız destekleri unutmuş durumdayız. Çıkarlarımızı ön plana koyup; insanlığımızı, merhametimizi unutuyoruz. İşte sevgili okurlar, yaşanılan bu süreçte yaşanılan, tanık olunan tüm bu olaylar psikolojimizi alt üst etmiş durumda. Karakter gelişimi küçük yaşta başlar, bizler ailelerimizin aynasıyız.