Asla ve asla kayıtsız kalamadım. Yazmak dışında elimden gelen bir şey yoktu bende elimden gelen tek şey ile geldim sizlerin huzuruna.

İçim içime sığmıyor. 

Yok düşünüyorum. 

Bir şey yapayım diyorum ama yapamıyorum. 

Düşünüyorum elimden gelen ne olabilir diye. 

Tek bir şey geliyor aklıma o da buradan ulaşabildiğim kişilere ulaşabilmek. 

Elimden gelen maksimum şeyin bu olduğunu düşünüyorum. 

Vardır mutlaka izleyenler, görenler. 3 aylık o bebekten bahsediyorum. Şiddeti en küçük yaşta birebir yaşayan o bebek. İzlemişsinizdir belki. Benim yüreği kaldırmadı izlemeye. Birkaç görsel gördüm ve sonrasında kapatmak istedim bir an önce o sayfayı. Sonrasında ne mi oldu? Saatlerce aklımdan çıkmadı o sahne. Silip atamadım aklımdan o anları. 

Hep söylediğim ve yine söyleyeceğim şey şu ki, evlenirken veya çocuk sahibi olurken  ‘Akli dengesi yerinde mi? Şiddet ve öfke kontrolü var mı? Anne-baba olabilme yetisine sahip mi? En ama en önemlisi vicdanı var mı?’ bütün bunlar incelenmeli. Yaşı geldi evlensin, yaşı geldi çocuğu olsun gibi kalıp yargılar kenara bırakılmalı.   

Bir bebek ağlar! Gece boyunca ağlar, sabaha kadar ağlar, annesini ister ağlar, karnı acıkır ağlar, kucağa alınmak ister ağlar. Hayır, ne bekliyorsunuz ki? Konuşabilse anlatır derdini ama konuşamaz ve muhtaçtır anne babasına. Ağladı diye vurmak, daha çok ağlamasına sebep olmak. Bunları anlayamayacak kadar değildir ya. Düşünür. Çünkü insanı ayıran en önemli yetisi düşünmek değil midir? 

Anne baba olmanın ehliyeti olmalı. Bunu hep savunuyorum ve hep savunmaya devam edeceğim. Önüne gelen herkes anne baba olmamalı. Böyle oldukça artıyor işte şiddet, istismar. Bu yüzden yanıyor içimiz hep. Dur diyemediğimiz için. 

Geçenlerde Müslime’nin haberiyle sarsıldık şimdi küçücük bir bebeğin. İstismar kurbanı olan Müslime’nin dedesi görünümlü biyolojik babasının yaptıklarından mı bahsetsek baba görünümlü baba olmayan o adamdan çocuğuna vuruşlarından mı?

Bu konu da herkes elinden geleni yapmalı. Umarım bu yazımı bir belediye çalışanı okur ve belediyelere acilen evlilik öncesi bir birim açılması sağlanır. Evlilik öncesi kişilerin 10-15 dakika görüşülmesi yerine kişilik envanterleri ile değerlendirilmesi ve seanslarla bu sürecin desteklenmesi sağlanır. Bu durum örnek bir belediyecilik rolünü alır. Çünkü bizim, sizlerin, çocuklarımızın geleceği tehlikede.

Kınamaktan, lanetlemekten ileri gitmeliyiz artık. Elimizi taşın altına koymalıyız, geleceğimiz için !