Gitti.

Bir kadın daha sessizce ayrıldı…

Duyulmadı çığlığı…

Daha önceki seslere kulak kabartan ve tepki veren o cılız sesler de yoktu üstelik bu kez…

Kadın dernekleri suskun…

Platformlar umursamaz…

Siyasi partiler kendi telaşında…

Can gitti, hunharca gitti…

Cesedi günlerce morg da bekledi de…

Ne soran oldu, ne de giden…

Epeydir böyle…

Artık acılar alışkanlık haline mi geldi?

Korktuğumuz yaşanıyor mu yoksa?

Bir gün iyilik bitecek de duyarsızlaşacağız, kanıksayacağız kötülükleri diye korkardım…

Hep de dile getirirdim.

Kanıksadık mı yoksa?

Ya da sesimiz çıksa ne fark eder, sesler birleşmedikçe anlamı yok diyerek mi örseledik…

Bir kadın gitti yine!

Sessizce ayrıldı aramızdan…

Erkek şiddetiyle, kıskançlık bahanesiyle şehrin orta yerinde öldürüldü!

Elena…

Rus Elena…

Moskova’ya götürdüler dün…

Günlerce morgda bekletildikten sonra…

Yağmurlu bir günde…

Gökyüzü bile kabul etmedi de, kapandı, içine çekildi.

Bizden ne soran oldu, ne ağlayan, ne iki satır sözcükle hissini söyleyen ne de pankartı alıp morgun önünde isyan eden…

Yoksa gözyaşlarımız mı kurudu?

Ya da akıyor da hissetmiyor muyuz?

HER ŞEYİN BİR ANLAMI VAR…

Eskişehir Rus Dili Dernek Başkanıyla tanıştım bir gün, muhtarlık binasında…

Ayaküstü konuşurken aldım numarasını, o da benim…

Tesadüf bir karşılaşma…

Geçtiğimiz gün Elena katledildi…

Aklıma ilk o geldi, tanıyor musun demek için aradım…

Fazla samimiyetimiz yok ama yolda görünce illa ki durur, selamımızı veririz.

Memleket yabancı olunca, ilk arayana, ilk selam verene sığınıyorlar.

Hiçbir selamı görmezlikten gelmeyin!

Gün gelir bir yarayı sarar, gün gelir yaranız sarılır!

Evrende her şeyin, her karşılaşmanın, her davranışın bir anlamı var!

İyiliğe dönüştürün hepsini…