Şeker Fabrikalarının özelleştirilmesi meselesi yeni değil.
AKP'nin ilk iktidar döneminde birkaç fabrika satılmış;
Diğerlerinin satışına geçildiği sırada ise ülkenin kapısını seçim çalmıştı.
Seçimin araya girmesi, fabrikaların özelleştirmesini daha sonraki sürece ertelemişti.
Ancak;
Elbette ki hükümetin gündeminden hiç çıkmadı bu satışlar.
Zamanı geldiğinde Eskişehir'in fabrikası da satılacak.

Eskişehir Şeker Fabrikası'nın kent ekonomisine olan katkısı ortada...
Yani eğer fabrika satılacaksa, kent ekonomisi dikkate alınarak devredilmeli.
Zaten bunu Pancar Kooperatifi sürekli dile getiriyor.
Halil Ünal, fabrikanın gerçek sahibinin Eskişehir'in çiftçisi olduğunu söylüyor.
Devredilmesi gereken kurum olarak ta yine Pancar Kooperatifini işaret ediyor.
Bu gerçekleşir mi, bilemiyoruz...
Ancak bu konuyu sürekli gündemde tutan Pancar Kooperatifinden başka bir kurumun olmaması da dikkatimizi çekiyor.
Fabrikadan faydalanan kentin diğer kesimleri, anlaşılan bu özelleştirmeden hiçte rahatsız değil!

Eskişehir Şeker Fabrikası özelleştirme idaresine devredileli çok oldu.
Yeni yılda satışı konusunda kokular ortaya çıkar.
Hatta 2010, fabrikanın satışının yapılacağı yıl olabilir.
Bu ortada...
Fakat bu bilinen bir gerçekken;
Fabrikada çalışan onca işçi ile fabrika ile dolaylı olarak çalışan binlerce tarım işçisinin akıbetinin ne olacağını kimse bilmiyor.
İşte bu yüzden Şeker İş Sendikası'nın bu konuda bugüne kadar sessiz kalmasına bir türlü anlam veremiyoruz...

Sendika Başkanı Davut Köroğlu sendikanın tekrar başkanlığına seçildi.
Öncelikle kutluyoruz kendisini.
Ancak fabrikanın devredilecek olmasına karşı içerisinde bulunduğu sessizliğe gerçekten anlam veremiyoruz.
Kuşkusuz bu konuyla ilgili nelerin olup bittiğini bilgilendirecek olan tek kişi kendisi.
Ancak dediğimiz gibi, ortada büyük bir sessizlik var.
Genel kurulda yapılan konuşmaları gazeteden takip ettik.
Kurulda bile konuyu geçiştirici sözler sarf edilmiş.
Özelleştirilme karşıtı sözlerde bulunulmasına karşın;
Sadece fabrika yerine işletmenin devredilmesi üzerine dilekler sunulmuş, o kadar...
Anlayacağınız;
Yukarıda da değdiğimiz gibi,
İşçi kesimi fabrikanın özelleştirilmesinden pekte rahatsız değil sanki!
Yıllardır gösterilen sessizlik ve konuşmak için sadece kongrenin beklenmesi, bunun birer işareti olsa gerek...
Bakalım sendika, fabrikanın satılması ile ilgili gelecek günlerde bir şeyler söyleyecek mi?
Yoksa yıllardır devam eden tavrına bürünmeye devam mı edecek?