Bir yerel seçimi Mersin’de geçirdim.

Siyasetten uzak bir öğrencilik…

Beklemezsiniz benden değil mi?

Hayalinizde canlandırsanız, sol eylemlerin başını çekmem lazım.

Öyle değildi ama…

Kitap okurdum ama siyaset değildi.

Romanlarla hayal kuran bir öğrenci işte…

Öyle de olmalı belki…

Bir seçim günü geldi.

Arkadaşla istişare yapıyoruz.

Kime atalım belediyede?

Şimdi isim vermeyelim, partili yaftası yapıştırırlar.

Tabi birde muhtarlık seçimi var.

Mevcut muhtarı tanımıyoruz ki adayları tanıyalım.

Çiftlikköy’de ikamet ediyoruz.

Kampüse yakın, harbiden köydü ama…

Minik, öğrencilerin çoğunlukta olduğu bir yer…

Bir cafe vardı.

Herkes herkesi tanır.

Öyle samimi bir ortam…

Yakın arkadaşım da “Oktay” isimli bir gençten hoşlanıyor.

Genciz ama gururluyuz.

Söyleyemedik bir türlü…

O anlattı, ben dinledim.

Oktay’ı…

Birde ona anlatabilsek, başkaydı her şey…

Bir köşede bekler, karşılaşır, yanından sessizce geçip giderdik.

Şimdi ki cesaret olsa…

Ahh, yok ki, gözü kör olsun.

He bu anlattığım 23’lü yaşlar…

Seçim günü geldi...

Kullanacağız oyu…

Bastık mührü belediyede, sıra geldi muhtarlığa…

Dizili kağıtlar…

Baktık birinde “Oktay” yazıyor.

Tanımadan verdik oyu…

Gururla…

Onurla…

Şerefle…

Sandıktan çıkarken bir mutluyum.

Çıkarken bir huzurlu…

Vatanı kurtardım sanki…

Yüzümde saçma bir gülümseme…

Koştum arkadaşa…

Bağırdım, etraf umurumda değil…

“Oktay’a attım oyu, Oktay’a…”

Biz karşılıklı gülüyoruz.

Ama nasıl eğleniyoruz.

“Gerçekten mi” dedi, “bende attım”

Diğer arkadaş geldi, “Benden de Oktay’a bir oy geldi”

Biz kahkahalarla evin yolunu tuttuk.

Kahve içerek kutladık.

Nasıl merak ediyoruz ama.

Kazanacak.

Kazanmalı.

Oktay…

Şehir kimin umurunda?

Bizim kafa muhtarlıkta…

Oktay, “Oktay” için oy attığımızı bilse…

İncinir miydi acaba?

Belki…

Olsun, biz sevgide birleştik.

Siyasetle ilgimiz yoktu ama örgütçüydük.

He, seçim mi ne oldu?

Oktay kaybetti!

He valla!

O kaybetti, biz kaybettik.

Keşke birkaç kişiye daha haber salsaydık.

Olsun be!

Oktay kaybetti ama örgütçülük kazandı.

Cesurduk yine de…

Tanımadan, bilmeden, sadece “Oktay” diye verdik…

Cahilsiniz deseniz de herkes yapamaz!

Kalbimizin sesini dinledik.

Ulan Oktay, bir bilsen, senin için gittik Oktay’a oy verdik.

Pişman değilim ama!

Değerdi!

Yine olsa yine yaparım be!