Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) verilerine göre, genç nüfusta (15-24 yaş) işsizlik oranı yüzde 27,4 ile rekor seviyeye ulaştı. Üniversite mezunlarında, işsizlik oranı ise son bir yılda yüzde 14’ten yüzde 15,2’ye yükseldi.
               Ülkemizde, rekor seviyede olan işsizlik ve eğitim sistemine olan güvensizlik, gençleri ve ailelerini, yurt dışını seçmeye itiyor. IEFT Yurtdışı Eğitim Fuarı’nın anketleri esas alan verilerine göre, yurt dışına çıkan öğrencilerin, yüzde 72’si Türkiye’ye dönmek istemiyor.
               MAK raporuna göre ise gençlerin %76,2’si daha iyi iş ve daha iyi eğitim amacıyla, yurt dışına gitmek istiyor. Bu nedenle, pek çok eğitim kurumu, eğitimin bir kısmının yurt dışında devam ettirebilecekleri programlar öneriyor.
               SODEV raporunda göre de Türkiye’de, gençlerin, %62,5’i yurtdışına yerleşip orada yaşamak istiyor.
            Yine MAK araştırma raporuna göre, gençlerin, üçte ikisi kendilerini başka bir ülkede vatandaşlık verilse Türkiye’yi terk edip gitmeyi düşünüyor. Terk ederim cevabı veren 5115 gence, “Niçin gitmek istersiniz?” sorusu yöneltildiğinde, %59’u daha iyi bir gelecek, %6’sı adalet/eşitlik, %14,6’sı daha huzurlu hayat ve %20,4’ü başka cevaplar vermiştir,,
            Yapılan araştırmalara göre  daha iyi bir gelecek için gitmek istedikleri ülkelerin ise yüzde 43 ile Avrupa ülkeleri başı çekerken, yüzde 39.8 ile ABD/Kanada,  yüzde 14.8 ile de İskandinav ülkeleri takip ediyor.
           Gençler, "Neden başka bir ülkede yaşarsınız" sorusuna ise gençlerin yüzde 59’ü "Daha iyi bir gelecek" cevabını verirken, yüzde 14.6’sı "Daha huzurlu hayat" yüzde 6’sı ‘adalet/eşitlik’ ve yüzde 20.4’ü ise ‘diğerleri’ cevabını verdi.
            Türkiye’den, yurt dışına her geçen gün, büyüyen bir beyin göçü yaşanıyor.
             Gündeme gelen beyin göçü; iyi eğitim görmüş, kalifiye ve yetenekli iş gücünün az gelişmiş ya da gelişmekte olan bir ülkeden, gelişmiş başka bir ülkeye akışı olarak tanımlanıyor
            Bu akış, genellikle gelişmemiş ülkelerde, yetişen ve kendini geliştiren insanların, olanaksızlık, iş bulamama veya mesleğini istediği gibi icra edememe durumlarından kaynaklanıyor.
            Yurt dışına giden gençler ve nitelikli insanların giderken, sahip oldukları bilgi ve deneyimi de beraberlerinde götürürler.  Ayrıca beyin göçü, donanımlı ve nitelikli bireylerin ülkeyi terk ettiği anlamına geliyor.
             Beyin göçünün, en önemli sebeleri arasında genellikle olanaksızlık, işsizlik, ilgisizlik gibi faktörler oluştursa da, bu nedenler ülklerin “itici” ve “çekici” sebepleri olarak görülüyor.
             Ülkemizde ise insanlarımızın ve gençlerin, yurt dışına göçlerinde, birçok neden var. En önemli sebeb ise ülkemizde, ülke ihitiçalarına göre düzenlemyen insan ve iş güçü planmasıdır. Bu pilanmalar olmadığından, gençlerimizin tamamı üniversitelere yönlenmekte mezun olduktan sonera da iş bulmada güçlük çekmeleridir.
              Ayrıca diğer bir sorunda,  üniversitelerin, bölümlerine ülke ihtiyacından daha çok kontenjan tanınmasıdır.   Oysa ülkemizin, insan ve iş gücü planlaması olsa ve  üniversitelerin de  ilgili bölümlerine de ülke ihtiyacı kadar gencimiz yönlendirilse, meslek liselerine de gereken değer verilse, sektörlerin, bugün sıkıntı çektiği iş gücü karşılanırken, gençlerimizde, mezun olduktan sonra istiham edilecekler, yabancı ülkelere de göç etmeyeceklerdir..
            Diğer bir gerçekte başka ülkelerden ülkemize, yüksek öğrertim görmüş nitelikli iş gücü gelmiyor. Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Örgütü (OECD) ile Bertelsmann Vakfı tarafından yapılan bir araştırmaya göre,  Türkiye, başka bir ülkeye göç etmek isteyen yüksek öğrenim görmüş nitelikli iş gücünün, tercih ettiği ülkeler sıralamasında, sonda yer alıyor.
            Ayrıca ülkelerle ilgili mesleki olanaklar, gelirler ve vergiler, gelecek beklentisi, aile üyeleri için sunulan olanaklar, sektörel gelişmişlik, çeşitlilik ve hayat kalitesi gibi, yedi ayrı kalemde yapılan değerlendirmelerin tamamında, Türkiye, 36 OECD üyesi arasında, en az cazip görülen ülke oldu.
            Öte yandan Sanayi 4.0” dolayısıyla, Ar- Ge çalışmalarının ön plana gelmesi ve  üretimde yüksek teknolojinin kullanılmaya başlanması, işgücü piyasasının yapısında değişimlerin yaşanmasına yol açıyor.
            Çağımızda, sanayi süreçlerinde, geçirilen bu aşamalar, işgücünün, ya da kas gücü ile yaptığı işlerini, artık akıllı makinalar ile ikame edilmesine yol açıyor. Ancak “Sanayi 4.0” süreci, insan kaynağına olan ihtiyacı azaltmıyor.  Aksine yüksek nitelikli insan kaynağına olan ihtiyacı arttırıyor.  Sektörlerde,   veri analisti, robotik sistemler ve yapay zeka alanlarında, uzman işgücüne ihtiyaç da giderek artmaktadır.
          Türkiye’de, Sanayi 4.0’a uyum sağlayabilmek ve bu konuda farkındalık yaratmak açısından, “Dijital Türkiye Yol Haritası” ve “2023 Sanayi ve Teknoloji Stratejisi” raporları hazırlanmıştır.
            Türkiye’nin, bu yol haritasının bileşenleri; “yüksek teknoloji ve inovasyon, dijital dönüşüm sanayi hamlesi, girişimcilik, beşeri sermaye ve alt yapı” olarak belirlenmiştir.
               Türkiye’de,  sektörlerin işgücünden beklediği yeni becerilerin kazandırılması sürecinde, üniversitelere ve meslek liselerine, önemli görevler düşmektedir. Bu nedenle de ihtiyaç duyulan, nitelikte eğitim müfredatlarının, güncellenmesi bir zorunluluktur.
            Ülkemizde, üniversite ve meslek liselerinde, teorik bilgilerin uygulamalı eğitim ile zenginleştirilmeli,  sanayi-okul iş birlikleri ve staj ygulamaları, en önemlisi de “eğitim-istihdam planlaması”,  mutlaka gerçekleştirilmelidir.
              Ayrıca Türkiye,  başka ülklere göçü önlemek zorundadır. Çünkü çağımızda, ülkelerin, en büyük zenginliği, ne yer altı ne de yeryüzü servetleridir. Bu zenginlikleri de hayata geçirecek olan,  çok iyi yetişmiş insan kaynağıdır.