İnsan doğar, büyür, yaşar ve ölür. Hayatın kuralıdır bu. Ne yapsanda değiştiremezsin. Her ölüm erkendir insanın yaşı kaç olursa olsun. Kimse yakıştıramaz ölümü sevdiklerine. Kabullenemez ister ansızın gelen ister beklenen o son veda anını.

Hayat bu bazen kavuşmalar yaşatır insana bazen de büyük acı veren ayrılıklar. Bir bebeğin doğumuna nasıl sevinirken, bir yakınımız öldüğünde de o kadar çok üzülürüz.

Adresi yoktur ölümün. Kaderimiz baştan bellidir aslında. Alnımıza yazılmıştır. Ne zaman nasıl öleceğimizi bilsek hiç yaşayamazdık ki… Düşünsenize aklımız hep ölümde olurdu, hep diken üstünde, tedirgin yaşardık. Bu da yaşamak olmazdı zaten.

Ölüm ani… Ölüm gerçek… Ölüm her yerde, her an beklemede. En güzel anınızda, en iyi ve en kötü gününüzde... Siz hayal kurarken, ağlarken, gülerken, yolda, hastanede, postanede, azrail yani her an mesaide... Hiç haber vermeden apansız çıkıp geliyor ecel. Hayat ne kadar gizemli ise ölüm de o kadar sır işte. Onun için dolu dolu yaşayıp, yıllarımızı güzel geçirip, bize verilen süre dolduğunda da güzel ölmek dileğiyle… Çünkü herşey gibi Allah ölümün de hayırlısını versin inşallah hepimize.