CHP Genel Başkanı Özgür Özel Yılmaz Büyükerşen’in adaylığıyla ilgili ilk kez sessizliğini bozdu diyebiliriz.

Özgür Özel’in konuşmalarını dinlediğim zaman şu kanılara vardık.

Doğru dedi ancak açık demedi.

“Saygısını” sürekli dedi ancak açık açık, “Hoca yine adayımız” diyemedi.

Mahcuptu, mahcupluğunu da sürekli “saygısını belli eden cümlelerle” dedi.

“Yılmaz Hoca evladı için karar verecek” dedi ama “Kararımız sensin” diyemedi.

“Ya bir kere başvuru yapsınlar, sonrasında oturacağız, düşüneceğiz, en doğru kararı vereceğiz” dedi ama “En doğru karar elbette ki hocamın ta kendisidir” diyemedi.

“Yılmaz Büyükerşen’in başvuru yap talimatı vermek falan ne ben hocayı görünce elini öpüyorum” derken vicdanını bastırmaya yönelik aynı cümleleri tekrar etti.

O ara dedi de dedi…

Hatta bir ara Yılmaz Hoca’ya attı topu:

Ben diyemiyorum, sen de der gibi:

“Yılmaz Hoca ben son görüştüğümde aday olmak istiyorum demiyordu”

“Genç birine bırakmak lazım, bir kadın olabilir mi” dediğini de dedi ama kimi kast ettiğini demedi…

Genç falan derken çaktırmadan gönderme mi dedi bilen olmadı ama kadın kelimesini dedi ya…

İnsan oraya dikkat kesildi.

“Bizim arkadaşlar var, onların da kendi belediyeleri var, ne olur diyordu” diye Yılmaz Hoca’nın da endişelerini dedi…

Kimleri kast ettiğini de demedi ama belli etti.

Bunun akabinde, “Hocam herkesin yeri bellidir” de diyemedi.

En son yine abartılı cümlelerle diyeceklerini dedi, mevzuyu bitirdi:

“Yılmaz hoca son derece yapıcı biri. Yılmaz hoca Eskişehir’in üzerine evladı gibi titriyor. O yüzden doğrusunu yapmak istiyor. Yılmaz hoca bozkırın ortasında vaha yarattı, mucize yarattı.”

Özgür Özel çok şey dedi gibi dedi ama hiçbir şey diyemedi.

Benim size diyeceğim o ki:

“Bir insan abartılı cümlelerle bir şeyler dediyse, asıl diyeceklerini diyemedi"