Yaşam inişli çıkışlı bir sürü yollarla ve engebelerle dolu. Hayat şartları oldukça zor ve insanları da bir hayli zorluyor. Ayakta kalabilmek için güçlü olmak ve belki biraz da esnek olmak gerekiyor.

Her şeyden ders almalıyız ve yaşadığımız, nefes alabildiğimiz her güne şükretmesini öğrenmeliyiz. Çünkü hayat gerçekten de çok kısa. Hatta pamuk ipliğine bağlı. Ne zaman ne olacağını kimse önceden bilemez. Kimse alnına ne yazıldığını önceden asla kestiremez.

Ölüm bizi her an yakalayabilir. Kim bilir o an, belki de şu andır ya da size farkında olmasanız da çok yaklaşmıştır. Belki de bu satırlar ahlakınızı yeniden düşünmeniz ve hayatınızı yeniden gözden geçirip, "Ben nasıl bir insanım" demeniz için ölümünüzden önce size tanınmış son bir fırsat, son bir hatırlatma, son bir uyarıdır. Bilemezsiniz!.. Hiç birimiz bunu bilemeyiz.

Siz bu satırları okurken bir saat sonra hayatta kalacağınızdan emin olamazsınız. Ben de olamam... Bir saat sonra hayatta olsanız, bir sonraki saate erişeceğinizin hiçbir garantisi yoktur. Saat değil bir dakika, hatta bir saniye sonra bile hayatta olacağımız kesin değil. Hepimizin hayatı günün birinde son bulacak. Ölüm Allah'ın emri!..

Ey insanoğlu; şu an yaşıyorsun, son nefesine kadar da layıkıyla yaşamalısın!.. Fakat yaşarken de birtakım sorumlulukların olduğunu asla aklından çıkarmayacaksın!.. Eğer çevrendekiler akıllarını kaybetmiş durumda seni suçlarken sen aklına sahip olabilirsen, herkes senden şüphelenirken, sen kendine güvenirsen ama bir yandan da onların şüphelerine saygı ve anlayış gösterirsen, eğer bekleyebilir ve beklemekten asla yorulmazsan yada sana yalan söylense bile sen yalan söylemezsen, senden nefret edilse bile sen kimseden nefret etmezsen ve tüm bunlara rağmen kendini beğenmez ve ukalalık etmezsen, eğer düş kurar ama onların esiri olmazsan, eğer düşünebilir ama düşünmeyi tek amacın haline getirmezsen, zafer yada herhangi bir felaketle karşılaştığın zaman bu iki çeldiriciye eşit muamele yaparsan... Hayatını adadığın şeylerin yıkıldığını izleyip, sonra onları elinde kalanlarla tekrar inşa edersen, eğer bütün kazandıklarını biriktirip, sonra hepsini bir defada kaybetmeyi göze alabilirsen ve kaybedip tekrar en baştan başlarsan ve hiçbir zaman asla kaybından söz etmezsen...

Eğer yüreğini, iradeni ve gücünü son damlasına kadar zorlar ve dayanırsan, eğer kalabalıklara hitap eder ama ahlakından asla taviz vermezsen, krallarla birlikte olur ama başkalarını da küçümsemezsen, eğer ne dostların ne de düşmanların seni hiçbir şey için üzemezse, eğer herkese saygı duyar ama ayrım yapmazsan ve eğer önemli anların değerini bilirsen; yeryüzü ve onun içindeki her şey senin olur. Daha da önemlisi insan olursun!..