Biliyorsunuz ki kuantumu bıraktım.

Astrolojiden soğudum.

Astrologların gökyüzüne duygularını kattıklarını gördüğüm an uzaklaştım diyebilirim.

Astrologlar bile işini yaparken taraflı arkadaş!

Yani gökyüzüne yön vermeye çalışıyorlar sanki!

Bu bana ters!

Gökyüzünü dizayn ettiklerini sanıyorlar.

Kardeşim gökyüzünü bari serbest bırakın, müdahale etmeyin.

Bu ve benzeri sebeplerden ötürü kuantumu bıraktım, dile de getirdim.

İnanır mısınız ardından birkaç mesaj dahi aldım:

“Sahi bıraktın mı Özge? Küsme ya!”

Benden daha çok üzülmüş gibiydiler.

Umut aşıladılar.

Sonra kendimi sorguladım, “ben evrene neden küstüm?”

Şu süreçte bende mi duygularımı dahil ediyorum ki diye uzun soluklu düşündüm.

İhtimali olduğuna kanaat getirdim.

Bunun yanında gördüklerimizin arkasında birde görünmeyen yüz var, ben yorumlarımı hep görünür manzaraya karşı yaptım.

Bunu da sorguladım.

Yani anlayacağınız kuantuma küstüm.

Ama…

Bir gelişme yaşandı aniden…

Evren benimle barışmak istiyor.

Bana barış çubukları uzatıyor.

Gönlümü almaya çalışıyor.

Nasıl mı?

Birini düşünüyorum, tak arıyor, aklımdan bir şey geçiyor, tak gerçekleşiyor.

Yani evren benle küsmek istemiyor arkadaş!

Kendini sorgularsan ben hep seninleyim diyor.

Arkandayım diyor.

Uzun uzun düşüneyim bu durumu!

Ben kuantumu bırakmak istesem de o beni bırakmıyor.

Evren beni seviyor arkadaşlar!

Çok seviyor.