Mutluluk arayışı etrafında dönen hayatlarımızı, maddiyat etrafında dönen bir dünyada yaşıyoruz ne yazıkki. Oysa bir parça ekmek, bir kuru soğan yeter karnımızı doyurmaya. Sevdiklerimiz yanımızdaysa ve sağlıklıysa inanın gerisi boş hayatta. Zenginlik, mal, mülk, hırs, güzellik hepsi gelip geçici. Maddiyattan çok insan maneviyata önem vermeli.

Yol bir yerde bitecek bir gün hepimiz için. Önemli olan bu yolu yürürken kaç kişinin hayatına dokunup, fark yaratabildiğimiz. Asıl önemli olan öldükten sonra "Ne kadar iyi bir insandı, herkese faydası dokunurdu, nur içinde yatsın" diye anılabilmemiz.

Hiç birimizin hayatı dört dörtlük değil elbette. Bir günümüz bir günümüze uymuyor. Hayat zor... Bazen canının yandığını hissedersin, ama yapacak bir şey yoktur. Ne kalbini susturabilirsin ne de gerçekleri değiştirebilirsin. Hayatı olmasını istediğin gibi değil, olduğu gibi yaşamaya çalışırsın. Yüreğindeki acılara, hayal kırıklıklarına, kalbini paramparça yapan kırgınlıklara rağmen, bir palyaço gibi gülen maskeni takıp, insanlara gülücükler dağıtmaya devam edersin. Umut insanın ekmeğidir. Bugün olmadıysa, belki yarın dersin bazen gözünden bir damla yaş süzülerek. Umut iyidir, yaşatır insanı ve yarınlara daha sıkı tutunmasını sağlar.

İnsan geçmişiyle hesabını kapatmadan geleceğe yürüyemez derler. Siz siz olun sakın geçmişe takılı kalmayın, daima önünüze bakın ve başınız dimdik yürüyün hayata meydan okurcasına.

Kötülükle beslenmeyin, içinizde kocaman bir sevgi taşıyın, taşıyın ki ne kadar büyük bir yüreği var desinler. Bir sürü kötülükle karşılaşmış yada daha kötüsü iftiraya uğramış da olabilirsiniz. Sakın beddua etmeyin, Allah'a havale edin. Çünkü beddua döner dolaşır insanı bulur. Haklıyken haksız duruma da düşürmeyin asla kendinizi. Biri sizi üzdü mü, kırdı mı, yüreğinizi mi yaktı sadece Allah'a anlatın. Çünkü sizi en iyi Rabbiniz anlar.

Vefanın ve iyiliğin adresini sakın şaşırmayın. Maneviyatınız kuvvetliyse zaten hisleriniz sizi yanıltmayacaktır. Vefa hakedene gösterilir. Oysa ne dost bildikleriniz sizi yanılttı bilmem kaç kere ama boşverin, deyin ki bunlar bana birer tecrübe. Bundan sonra adımlarınızı siz de ona göre atarsınız. Ağlayacağınız omzu da, konuşacağınız kelimeleri de daha dikkatli seçersiniz. Çünkü vefa da, vefasızlıkta, yapılan iyilikte, kötülükte asla unutulmaz.

Bazen canı sıkkın, bazen bıkkın, bazen yorgun, bazen umutsuz, hatta gergin, kızgın yada üzgün olsak da herşeye rağmen hala yaşıyoruz çok şükür... Dışımız günlük güneşlik görünse de, içimiz yaprak döken bir sonbahar oluyor bazen. Olur öyle... Hep dört dörtlük gidecek değil ya hayat. Sıkmayın canınızı siz, gün doğmadan neler doğar, takının tebessümünüzü yüzünüze. Allah'ın emaneti olan bir can taşıyoruz hepimiz içimizde. Ona iyi bakmak boynumuzun borcu. Şükür ise en iyi ilaç. Onun için benim ilk sözüm şu her sabah uyandığımda; "Nefes aldıran, kalbimizi çarptıran, bu güne de ulaştıran Rabbimize hamdolsun..."