İlçelerdeki devlet hastaneleri, sağlık sektöründe uygulanan performans nedeniyle, uzman doktor sıkıntısı yaşamaktadır. Bu nedenle de kırsal kesimde,  ikametgâh eden vatandaşlar, kent merkezlerine gelmek zorunda kalması nedeniyle,  maddi, manevi, özellikle de iş kaybı yaşamaktadır. Bu alanda, ciddi şikâyetlere tanık olduk.
Sağlıkta dönüşü ve performans, sağlık sistemine, ciddi zarar veriyor. Sağlıkta performans uygulaması, ülkemizdeki, gerekse dünyadaki uygulamaları, birçok olumsuz sonucu ortaya çıkarmıştır. "Performansa göre ücret" hastalara da zarar vermektedir.   çünkü muayene için, her bir hastaya, ayrılan zaman azalmaktadır.
2003 yılından beri uygulanan performansa, dayalı bir sistem olan döner sermaye sistemi ile Sağlık Bakanlığı Hastaneleri, birer işletme haline getirildi. Hastaneler, kendi kendine yetmek, zorunda bırakıldılar.
Ayrıca başta hekimler olmak üzere, tüm sağlık çalışanları, insanca yaşayabilecek, bir ücret için, daha fazla, daha süratli, hasta bakma çabasına girmekte, her bir hastaya ayrılan zaman azalmakta, tıbbi hataların artması kaçınılmaz olmaktadır. "Performansa göre ücret" sağlık harcamalarını da artırmaktadır.
öte yandan Eskişehir Bilecik Tabip Odası Başkanı Sayın Hamit GüçLüER ’in, söylediği gibi,   Tıp Fakültelerinde, "performans" ise iki defa zararlıdır! Tıp fakülteleri, meslek adamı yetiştiren, bilimsel araştırma yapılan ve bilgi üretilen, bilgiyi yaşama dönüştüren yerlerdir. Tıp eğitimi için de gerekli yoğunlukta, hasta hizmeti de verilir
Tıp fakültelerinde, performans nedeniyle, çok sayıda hasta bakmanın ön planda tutulması, tıp eğitimini ve bilimsel faaliyetleri, özelikle de Ar-Ge çalışmalarını aksatıyor.
Hülasa  2003 yılında, Sağlık Bakanlığının, başlattığı sağlıkta dönüşüm politikaları ile sağlık ortamı, baştan sona değişti. Bugün hastaların, müşteri, hastanelerin de kar eden işletmeler olarak tanımlandığı, bir süreç gündeme geldi.
Bu yöntem, sürdürülebilir değildir. Sağlığa ayrılan kısıtlı bütçe, her yıl artmakta olan harcamaları karşılamaya yetmemektedir. Nitekim SGK, hızla artan sağlık harcamalarının önünü alabilmek için, global bütçe uygulamasına geçmiştir. Bu uygulama, hastaneleri özellikle de üniversite hastanelerini, finansal yönden, daha da güç duruma sokmuştur..
Performansa dayalı, ek ödeme sistemi ile sağlık işletmeleri modeline geçildi. Kârlılığın, sağlık ihtiyaçlarının, yerini alması, sağlık hizmetlerinde, endüstriyel üretime özgü yönetim biçimlerinin, uygulandığı, bu performans sisteminde, hasta bakma ve hastalara uygulanan işlem sayısında artış, her şeyin önüne geçti.
Hekimler, kısa sürede çok sayıda hasta bakmak ve tıbbı girişimde bulunmak zorunda kaldılar. Daha fazla sayıda, hasta muayene etmek için, her hastaya ayrılan muayene süresi, çok kısaldı. Ameliyat tercihlerinde de, performans puanı öne çıkmaya başladı.
öte yandan hekimler, iş ve gelir güvenceleri ile ilgili, büyük kaygılar yaşamaktadır. Emeklilik sonrası  için de hekimler, ciddi gelecek kaygısı yaşamaktadır.. Performansa dayalı döner sermaye, ek ödeme sisteminde, hekimlerin net maaşları, diğer meslek gruplarına göre çok düşük kalmıştır.
Sağlık sektöründe, koruyucu hekimlik değil de tedavi edici hekimliğin, ön planda tutulması nedeniyle, hastaneleri başvuran, hasta sayısı, her yıl daha da artmıştır. Yine bu sistemde, hastaların hastanede,  kalış süreleri, kısalmaya başladı. Bu süreçte, yoğun çalışma temposu nedeniyle,  hekimler de müştekidir
Oysa Türkiye’de, yaşayan her insanımız, her hangi bir engele takılmaksızın, sağlığı geliştirici, koruyucu, tedavi edici ve benzer sağlık tüm hizmetlerinin, tamamına, kolaylıkla erişiminin sağlanabileceği, bir sağlık sisteminin, bir an önce hayata geçirilmesi gerekiyor.
Ayrıca insanlarımız, sağlık hizmetinden, ekonomik her hangi bir engel bulunmadan yaralanmalıdır. Sağlık hizmetinden yararlanabilmeye, gücü yetmeyenler ise her türlü sağlık hizmeti, ücretsiz verilmelidir. çünkü söz konusu olan, insan hayatıdır.