Hayat denen bu mücadelede insanca yaşamak, insani özelliklerimizi korumak ve bunları yaparken de düzene ayak uydurmak o kadar zor ki…

Kalabalıklar içinde yalnız kalıyor bazen insan. Çünkü düzene ayak uydurmak yerine bir nevi başkaldırmayı seçiyor. Kendi doğrularını savunuyor, kendi çizgisinden gidiyor, onlar gibi olmuyor, onlara benzemiyor yani karşısındaki tasvip etmediği kişilere... Dostları belki böyle olunca bir elin parmakları kadar oluyor ama o pişmanlık bir yana dursun toksik ilişkilerle zaman kaybedip, olumsuzluktan beslenmeyeceği için kendini mutlu ve hatta biraz da şanslı hissediyor.

İnsan kendiyle barışık olunca kendiyle yalnız kalmayı, zaman geçirmeyi de seviyor. Her geçen gün kendini daha iyi tanımaya çalışıyor. Ne ister? Neyi sever? Onu en çok ne kızdırır yada ne mutlu eder? Farklı yönlerini keşfediyor. Huzur ve dinginlik ilham oluyor kendini bulmasına, kendiyle belki yeniden dost olmasına…

Yalnızlık denen şey ne palavra bir dram malzemesiymiş zihinde yaratılan. Yalnız olamaz ki insan, hep kendi ile birlikte. Şöyle bir düşünsene, kendine veremeyeceğin hiçbir şey yok bu yaşamda. Oysa hep dışarda arıyoruz bazı duyguları, tamamlanmak için sanki birine muhtaçmışız gibi düşünüyoruz belki de böyle yetiştirildiğimiz için bunu normal sayıyoruz, bu yüzden de dışarıdan bekliyoruz bazı şeyleri. Ama her defasında gerçek yüzümüze sanki bir tokat gibi çarpıyor ve hayal kırıklığına uğruyoruz. Çünkü kendimizde bulamadığımız bir şeyi dışarıdan mümkün değil alamıyoruz ve böyle olunca başkasına da veremiyoruz. O duygunun eksikliği hep yarım bırakıyor bizi. Kalbimizde derinlerde bir yerlerde kalıyor.

Güçlü olmak için sadece kendimize ihtiyacımız var, başka kimseye değil. Kimse bizi yıldırmasın, kimse paçamızdan tutup aşağı çekmeye çalışmasın, kimse bizimle aşık atmaya kalkmasın. Değerliyiz, özeliz ve kimse bizden daha önemli değil. Kendimize güvenelim, kafamızı kaldıralım ve daima ileri bakalım. Seversek seviliriz, güvenirsek, güvenilir oluruz, dürüst olursak saygı görürüz bu kadar basit.

Hayat mücadelelerle dolu. İstersek engelleri aşarız ve herşeyi başarırız. Umudun olsun. Hadi ayağa kalk, silkelen ve bir adım at.