Aslında tam üniversite tercih döneminin sonuna yaklaşırken bu konuda naçizane kendi tavsiyelerim ve psikolog olma yolunda yaşadığım zorluklardan biraz bahsetmek istiyorum.

            Öncelikli tavsiyem ailelere; siz bir mesleği iyi buluyorsunuz diye, gelecekte statüsü yüksek olacak düşüncesi taşıyorsunuz diye ya da siz bu mesleği yapmak istediniz ama olmadı bari çocuğum yapsın düşüncesi ile çocuklarınıza baskı yapmayın. Bir birey ne olmak istediğine öncelikle kendisi karar vermeli. Sizden fikir almak istediğinde ona yol gösterin ama kendi hayalleri, planları varsa bırakın bunları gerçekleştirsin.

            Sonraki tavsiyem ise tercihlerini yapacak gençlere! Ne istiyorsanız onu seçin. Ömür boyu yapacağınız bir meslek seçimi önünüzdeyken sadece çevresel baskılar nedeniyle yolunuzdan sapmayın. Hayallerinizi gerçekleştirmek adına adımlar atın. Şöyle ki sevmediğiniz bir işi yapmak durumunda olmanız ve her gün işe giderken ayaklarınızın geri gitmesi aslında sizden mutluluğunuzu da götürecektir.

            Kendimden biraz örnek vermek istiyorum. Sınava ilk girdiğim sene tekrar denemek konusunda ki isteksizliğim doğrultusunda o an puanımın tuttuğu bir üniversitede hiç bilmediğim bir bölümü seçtim.

 Bir de çevre baskısından kaçmak için bunu yaptım aslında. Etraftakiler ne der? Aaaa kazanamamış mı der? Başarısız olarak mı nitelendirir? En iyisi bir tercih yapmak ve hepsinden kurtulmak diye düşünerek az önce de belirttiğim gibi hiç bilmediğim bir bölümü tercih ettim.

Aslında doğru olmadığını bildiğim bu durum bana doğru olan çıkarımları yapmamı sağladı. Ne istediğimi, istemediğim şeyi deneyimleyerek buldum ve üniversite de dersler başladıktan 1 hafta sonra okulu bırakma kararımı aileme açıkladım. Ailem ise (kendilerine sonsuz teşekkürlerimi iletiyorum) kararımı dinleyip beni destekledi ama en azından 1. Sınıfı bitirmemi istedi. Bense o süreçte daha çok araştırma ve düşünme fırsatı buldum ve hayalim olan psikoloji bölümünü okumaya karar verdim ve yaptım da.

Şimdi bakıyorum da her seansa girmeden yaşadığım heyecan, çıktığımda yaşadığım huzur, her sabah işe giderken yaşadığım mutluluk sonucunda İYİ Kİ diyorum. İyi ki ailem destekledi beni, iyi ki böyle radikal bir karar aldım ve iyi ki psikolog oldum.

Ben her zaman kişilerin istediği işi yapması taraftarı oldum. Çünkü böyle olunca daha keyif alıyorsunuz hayattan. Bu nedenle ne çevre baskısına kulak asın ne de kaygılarınıza. Siz nerede mutlu olacaksanız onu seçin.

Hayata bir kere geliyoruz, isteklerimiz olsun ki biz olalım :)