İnsanlar doğduktan ölünceye kadar eğitim ve öğretime ihtiyaç duymaktadır. Bu eğitim ve öğretimi yerine getiren ise öğretmenlerimizdir.
Yarın 24 Kasım Öğretmenler Günü. Öyle olunca bende bugün köşe yazımda öğretmenlerden bahsetmek istedim.
Eskiden öğretmenlerimizi görünce ne korkardık. Görünce bir heyecanlanır ne yapacağımızı bilemezdik. Benim zamanım mavi önlüktü tabi. Mavi önlüğümüzü giyer, saçları sıkıca toplar, dantel yakamızı takar okula giderdik. Her sabah rutin bir temizlik kontrolü olurdu. Beyaz temiz mendillerimizi açıp ellerimizi, tırnaklarımızı, saçımızı kontrol etmekten hiç usanmazdılar.
Hedefleri bu vatana ve millete faydalı insanlar yetiştirmek olunca neden usansınlar ki değil mi?
Özenle kaplanmış kitaplar ve defterler. Bir de yanımızda beslenme çantası.
Öğretmenlerimiz ise her gün pırıl pırıl. Hafta sonları dâhil tıraşsız öğretmen gören yoktur. Önce onlar örnek insanlar. İnsan nasıl saygı göstereceğini şaşırıyor. Yanından geçiyorsa asker gibi hazır ola geçip, gözlerini ayırmazsın. Belki bir şey söyler diye. Bir şey istese diye bakarsın. İstese heyecandan uçasın gelir. Vallahi çok eskilere gittim, duygulandım.
Ne kadar zor bir meslek aslında değil mi? Tamamıyla sabır ve sahiden sevenlerin yapabileceği bir meslek kesinlikle.
Tek tek okunan sınav kâğıtları, anlamayan öğrenciye defalarca anlatmanın eforu. Pes etmeden, sıkılmadan. Hep sevgiyle!
Sahiden zor bir meslek ama bir o kadarda güzel. Pırıl pırıl çocuklar yetiştirip, farklı farklı meslek dallarında öğrencilerini gördüklerinde gurur duymalılar kendileriyle.
O yüzden başta başöğretmenimiz Mustafa Kemal Atatürk olmakla birlikte, bu vatana güzel bireyler kazandıran tüm öğretmenlerimizin öğretmenler gününü kutluyorum.
Sizler iyi ki varsınız!
Öğretmenler Gününüz Kutlu Olsun..