Bugün beni çok etkileyen, yeni okuduğum ve çok beğendiğim bir hikaye ile başlamak istiyorum yazıma.

Yazar, evindeki çalışma odasına girdi. Günlüğüne bir yıl içinde başından geçenleri yazdı;
-Geçen yıl cerrahi bir ameliyat geçirdim.
-Aylarca yatağa bağlı kaldım.
-Atmış yaşına girdim.
-Otuz yıl çalıştığım vazifemi terkettim.
-Geçirdiği araba kazası nedeniyle oğlum fakültede sene kaybına uğradı.
Sonuna da şunu yazdı:
-Ne kötü bir yıldı…

İçeri giren karısı, kocasının günlüğe yazdıklarını gördü ve yazılanları okudu. Dışarı çıktı ve bir müddet sonra elinde bir kağıtla geri girdi. Kağıdı kocasının yazdığı günlüğün yanına bıraktı. Adam kağıda yazılanları okudu. Şöyle yazıyordu;

-Geçen yıl, uzun süre
rahatsızlık veren hastalıktan kurtuldun.
-Atmış yaşına sıhhat ve afiyetle girdin.
-Yazmayı tasarladığın kitaplar için zaman bulmak maksadıyla emekli oldun.
-Oğlumuz trafik kazasında ölümden döndü.

Ve yazı şöyle bitiyordu;

-Allah bize çok ikramda bulundu, ne güzel bir yıldı…

Aslında adamın yazdığı olaylarla karısının yazdığı şeyler aynı olaylardı. Sadece bakış açısı farkı vardı.

Her şeyin daima görünen iki yüzü vardır. İnsanın gölgesi bazen önüne düşer, bazen arkasına. Güneşi önümüze alıp gölgemizi arkamıza düşürebilirsek ne mutlu bize!.. Aksi halde, güneşi arkamıza alıp, gölgemizi önümüze aldığımızda gölgemizi yakalamak için ömür boyu onu kovalar dururuz. Yakalayamadığımız için de huzursuz ve mutsuz oluruz.

O yüzden herşeyin olumlu yanını görmeli, olumsuzlukları kafamızdan silmeli, güzel bakmalı, güzel düşünmeli ve böylelikle güzellikleri hayatımıza çekebileceğimize de inanmalıyız. Şu kısacık ömrümüzde bize sunulan güzelliklere, aslında hayrımıza gelişen olaylara şükretmeli, hayatta beterin de beteri olduğunu unutmamalıyız. Herşeye rağmen yaşamak güzel, hayat güzel, kuşlar uçuyor, dünya dönüyor, yaz geldi, hava mis ve nefes alıyoruz. Daha ne olsun?