6 Şubat Kahramanmaraş depreminden bu güne millet olarak derin bir hüzün, yoğun bir acı seline kapıldık. Herkes dokunsan ağlayacak gibi yaşıyor. Yaşanan çaresizlik ve kayıp o denli büyük ki depremzedelerin yaşadığı ağır travmanın yanında, olayların dışında kalan bizlerde beklide hiçbir zaman unutamayacağımız ruhsal kırılmalar yaşıyoruz. Ardında Everest Tepesi kadar enkaz bırakan deprem, beynimizde ve ruhumuzda kırılan fay hatları gibi boşluklar ve sorular oluşturdu. Yaşananları anlamlandırmakta epeyce zorlanıyoruz. Bu denli can kayıplarını savaşlarda vermişizdir. Nasıl bir savaşta verilecek kadar can kaybını biz evlerimizde uyurken verebildik? Neyin savaşıydı bu? Gündem uzun süredir aynı; bundan ne öğrenmeliyiz ve neyi unuttuk?
Göklerden gelen karar doğa güçleri.
Yağmur yağacak, kar yağacak, seller olacak, depremler olacak; yani adına doğal dediğimiz doğa olayları olacak ve olmaya devam edecek. Kadim Anadolu’nun binlerce yılda bu topraklarda biriktiği bilgideki gibi doğanın gücü karşısında insanoğlu çaresizdir; savaşamazsın ve hayatta kalmak için tek şansın uyum sağlamaktır. Doğanın kendi yasaları vardır; dünya hep döner, gece ve gündüz olur gibi.
Doğanın kendi bilgeliği vardır. Yaşayan her canlıyı kapsar; bazen dolaylı, bazen direkt olarak. Doğa yasalarına karşı çıkmış oluruz. Örneğin açgözlülük, liyakatsizlik bunlar insan dünyasına ait kötülükler gibi görünse bile, aslında doğanın yasasına bir şekilde karşı gelmektir. Tarım arazilerine devasa binalar yapmak, üstünde durduğun toprağın bilgisine göre değilde, daha çok kazanç uğruna hiçbir sağlamlığı olmayan evleri yuva diye satmak doğaya karşı gelmektir. İnsan doğanın bir parçasıdır ve ayrılamaz bir bütünüdür. Doğa bilimdir; her şeyin bir nizamı ve oluş şekli vardır. Bilime aykırı davranmak ise doğa ile insanoğlu arasındaki uyumu bozar. İnsanoğlu dünya dediğimiz bu bahçede mutlu olmak istiyorsa bu uyum yeteneğiyle ve bilinç durumuyla ilgilidir. Bilinç farkındalıktır. Farkındalık yoksa maalesef bunu acı yollarla tecrübe edebiliriz. Her şey yolundayken, konfor alanında pek kendini geliştirmeyen insanlık, böyle trajedilerden sonra bilinç gelişimi yaşar ve öğrenir. Kısacası ders, sen anlayana kadar devam eder. Nelere değer veriyoruz, değer verdiğimiz şeyler doğanın yapısına uygun mu, bunları hiç aklımızdan çıkarmamalıyız. Çocuklarımıza bırakacağımız şey bir gün enkaza dönüşecek mezarlar olmamalı, onlara neşeli ağaçlar, mutlu ormanlar, doğayla uyumlu erdemler bırakmalıyız.