Hayat şaşırtır bazen. Herşey değişir. Olmaz dediğin şeyler olur. Yapmam dediğin şeyler yaparsın. Çok seversin, çok istersin, çok peşinde koşarsın, yeri gelir çok ağlarsın. Sonra bazen aşkını kaybedersin. Arkadaşlarını kaybedersin. Eşini, evini, işini, paranı, gücünü ne bileyim işte asla tahmin etmediğin, kaybetmem dediğin şeyleri kaybedersin.

Sonra sen farkına bile varmadan bu kaybettiğini sandığın şeyler bir gün geri gelir. Bir yapboz misali parçalar bir bir yerine tekrar oturmaya başlar. Yeni bir aşk gelir. Daha iyi arkadaşlar gelir, samimi dostluklar gelir. Mutlu bir yuva kurarsın. Güzel bir işin olur, iyi bir kazancın... Moralin düzelir sonra, kendine güvenin gelir. En önemlisi huzurlu hissedersin, gülümsemen tekrar yerleşir dudaklarına. Bir bakarsın daha güçlü, daha akıllı, daha pozitif ve çok daha mutlu bir sen olarak geri dönersin. Güneş daha bir ısıtır içini, her sabah pencereni açtığında baktığın gökyüzü daha bir aydınlık gelir sana, geceleri yıldızlar daha bir ışıl ışıl gelir gözüne.

Dedim ya hayat mucizelere gebe ve aslında çok renkli. Karaları bağlayıp herşey siyah sanarken sen, bir anda beyazları da görürsün, sevinirsin. Sonra için açılır biraz daha dikkatle bakınca etrafına siyah ve beyazın dışında grilerin olduğunu da fark edersin.

İşte onun için diyorum ya; "Hayat şaşırtır hep zaten, ben bittim ay derken, hiç umudun kalmamışken bi güneş parlar bazen..."