Ne hayat dört dörtlük ne de kimse kusursuz. O zaman tadı olmazdı ki yaşamın zaten. Düşünsene her şey mükemmel ve kusursuz. Herşey parmakla göstermelik ve takdirlik. Tekdüze yani, canlandır gözünün önünde şöyle ne kadar sıkıcı olurdu hayat.

Kusurlarımızla insanız işte, birbirimizi kusurlarımızla, hatalarımız, günahlarımız ve yanlışlarımızla kabullenince hayat gerçekten hayat oluyor, daha samimi geliyor. Evet kusurlarımız var hepimizin ama yüze vurmak için değil, incitip yaralamak için değil. Çünkü hiç kimse kusursuz yada sütten çıkma ak kaşık değil.

İyiyi, güzeli, doğruyu ara her yerde ama asla kusur arama kimsede. Eğer kusur arıyorsan da tüm aynalar senin. Hadi cesaretin varsa geç karşısına, bak aynaya…

Niyetin hep güzel olsun. Kalbin ise hep temiz. Unutma; niyetler dilek olur, dilekler sebep olur, sebepler dua olur ve dualar kabul olur. Sen öyle içten et ki dualarını hepsi kabul olsun.

Sev çok sev. Ama öyle kuru kuru değil. Sözde olmasın sevgin. Ne demişler lafla peynir gemisi yürümez. Mücadele et sevgin için, çabala, ilgi göster, emek ver. Sevgiyi gerçek kılan şey mücadeledir. Unutma; sevdiklerini kadere bırakamazsın!..

Korkma sevgini söylemekten, gurur yapma, yarına bırakma. Sevgiyi bir çiçek gibi düşün mesela. Sulamazsan o çiçeği kurur, solar sonra. Sevgi de öyledir işte gözün gibi bakacaksın ki açsın rengarenk, sağlıkla büyüsün. Konuş onunla, dertleş, yalnız bırakma ki kendi için atan bir kalp olduğunu bilsin. Boşuna dememişler; kalp ritmini değiştireni sahiplenirmiş.

Yani dostum diyeceğim o ki gönülden sevmeler gerek bize. Temiz ve hesapsız. En olmadık şeyde sırtını dönmeyenler gerek, küsüp gitmeyenler… Bu yol uzun, bu yol öyle bir yol ki, engebeli, zorlu, yalnız çekilmez... Yol yormuyorsa yoldaşındandır demişler eskiler. Ne güzel de söylemişler. Evet yol arkadaşı gerek bize, elimizi tutacak, düşsek kaldıracak, yoldaş olacak, yarenlik edecek, dinleyecek, derdimizi dert edinecek, mutluluğumuza bizimle sevinip gülecek…

Gönül kıranlar değil azizim, gönülden sevenler, gönlümüzü hep hoş edenler gerek bize. İnşallah denk geliriz öylelerine, çünkü diğerleri dünyayı dar etti, yaşamı zehir etti bize.

Kırık kalbimiz merhamete, sevgiye muhtaç. Ha kapattık kapıları bir kere yüzlerine, gelirlerse bir daha açar mıyız bilmem açmayız herhalde, gönlümüz kırık bir kere. Ama vefa da biliriz çok şükür. Yapılan iyilikleri de güzellikleri de inkar etmeyiz. Başkaları gibi değiliz, hatır biliriz. Gerekirse başımızı öne eğer, yumruğumuzu sıkar, söylemek istediklerimizi yutar, kırılsakta, kızsakta susmasını da biliriz. Gelene git demeyiz saygımızdan ama o kalbe de bir daha asla geri dönmeyiz!..